Het tv-programma ADHDennis van SBS6 samen met Dennis Weening en een artikel van het AD “ADHD hoeft niet gefikst te worden” van Cathelijne Wildervanck (2020) hebben me flink aan het denken gezet. Veel twijfels en lang nadenken, het heeft met uiteindelijk toch hier gebracht. Ik ben AD(H)D’er en ik vind dat het tijd is dat er over AD(H)D gesproken wordt. Het is tijd dat ik zélf over het leven met AD(H)D praat.

Ik ben Sanne, een chaotische perfectionist en daarnaast volgens velen het perfecte voorbeeld van een AD(H)D’er. Vanaf kleins af aan viel ik al buiten de boot, was ik het buitenbeetje en kon ik nooit echt goed meekomen met de rest. Waarom dat zo was, is voor mij lange tijd onbeantwoord gebleven. Zo’n vier jaar geleden kreeg ik daar pas antwoord op, ik werd gediagnostiseerd met AD(H)D en werkelijk álle puzzelstukjes vielen op hun plek. Voor de duidelijkheid, de letter H staat voor mij tussen haakjes. Onder AD(H)D valt namelijk ADHD zelf en ADD, ADD is mijn stempel. Het verschil? ADHD’ers zijn druk ADD’ers zijn “rustiger”. Is dat ook meteen duidelijk.

Vier jaar geleden werd mij dus verteld dat ik AD(H)D heb. Sindsdien ben ik altijd op zoek geweest naar informatie over AD(H)D, omdat ik wilde begrijpen wat er met mij aan de hand was. Waarom werken mijn hersenen niet zoals anderen? Waarom functioneer ik niet zoals anderen? Waar vind ik mijn antwoorden? Wat ik uiteindelijk vond, waren websites van psychologen, psychiaters, ziekenhuizen en wetenschappelijke artikelen. Hartstikke interessant natuurlijk, maar tot een aantal maanden geleden was ik op zoek naar ervaringen, kennis en meningen van mede-AD(H)D’ers. Uiteindelijk heb ik bijna niets gevonden. Weet je wat? Waarom gaan we het niet gewoon zelf doen, ervaringen en kennis delen? AD(H)D’ers zijn namelijk niet vreemd of raar, wij zijn ook gewoon mensen?

Inderdaad, het werd eens tijd dat ik zélf over het leven met AD(H)D zou gaan praten, graag samen met jou!