“AD(H)D is heel veel dingen, maar geen ziekte of handicap.”

Vorige week, in mijn laatste blog, vroeg ik jullie waar jullie aan dachten bij AD(H)D. Velen van jullie gaven aan dat dé sleutelwoorden van AD(H)D druk, chaotisch en impulsief waren. Inderdaad, wij AD(H)D’ers zijn over het algemeen druk, chaotisch en ook zeker impulsief. Wij zijn ook eigenlijk niet te beschrijven in 3 woorden, wij AD(H)D’ers zijn zoveel meer. Wij hebben ook een hele hoop eigenschappen die zeker weten bij AD(H)D horen. Wij zijn echter niet gehandicapt en wij hebben ook zeker geen ziekte.

Gelukkig vond ik deze woorden niet terug in de antwoorden die jullie mij gaven, maar ik weet uit eigen ervaringen dat er een hele hoop mensen zijn die er wél zo over denken. Hoe vaak ik wel niet gehoord heb dat ik raar, moeilijk, vreemd of gehandicapt ben. Of dat AD(H)D zelfs een of andere ziekte is. Het maakt me verdrietig en ook heel gefrustreerd.

In mijn vorige blog gaf ik al aan dat AD(H)D niet (altijd) zichtbaar is, het begrijpen van een AD(H)D’er is ook niet bepaald makkelijk. We zeggen veel, we doen veel en het liefst doen we dat ook nog eens allemaal tegelijkertijd. Wij zijn gewoon mensen, met een functiebeperking, dat wel. Verder zij wij net zo normaal als ieder ander (wat je normaal noemt natuurlijk), maar dat maakt het nog geen ziekte of handicap. Ik snap het ergens misschien ook wel, iemand die geen AD(H)D heeft, weet ook niet hoe het voelt of hoe het is. Het is dan heel makkelijk om te zeggen dat AD(H)D’ers gehandicapt zijn of dat AD(H)D een ziekte is. Ik denk aan de andere kant echter, als je het niet weet of begrijpt, vraag het dan! We willen het je graag uitleggen, ondanks dat dat af en toe wel lastig is.

We zijn niet raar, vreemd of gek, onze hersenen werken gewoon anders. Wij hebben ook geen ziekte en zijn ook zeker niet gehandicapt. Of zoals ik mijn vorige blog eindigde, we hebben allemaal diezelfde mooie fiets! Onze banden zijn alleen niet zo goed opgepompt.