English? Scroll down!

“Vaak is weer gewoon aan het werk gaan de beste manier om te ontspannen.” – Steve McQueen

Sinds maart dit jaar zit ik thuis, zoals velen, vanwege de coronacrisis. Het leven kwam voor iedereen letterlijk tot stilstand en de hele wereld kwam in een lockdown terecht. In een blog van een aantal weken geleden sprak ik hierover, ik kwam namelijk een artikel tegen van een journaliste die stiekem erg genoot van de lockdown. Het artikel was heel erg herkenbaar en had me toen echt even aan het denken gezet. Genieten van de lockdown? Inderdaad, er waren opeens veel en veel minder prikkels en ik functioneer nu stukken beter! Ik ben minder snel afgeleid, ik voel me relaxter en ik krijg (over het algemeen dan) meer gedaan.

We zijn echter bijna 6 maanden en een zomervakantie verder. Ondanks de coronacrisis, wordt in Nederland het normale leven weer voorzichtig opgepakt. We werken nog steeds thuis, maar ook weer steeds meer op kantoor. Scholen gaan, met verschillende voorwaarden, open, maar het volgen van lessen online zal waarschijnlijk nog wel een tijd blijven.

Ook mijn zomervakantie is inmiddels afgelopen en morgen begin ik aan mijn nieuwe jaar. In mijn vorige blog heb ik er al wat aandacht aan besteed: “De start van een nieuw jaar kan vooral moeilijk zijn voor mensen met AD(H)D die net gewend zijn geraakt aan het rustiger tempo van de zomer.” Het rustiger tempo van de zomer? Niet om het een of ander hoor, maar ik leef, werk en studeer al sinds maart op een rustiger tempo. Het feit dat ik morgen eindelijk weer een beetje terug naar normaal ga, geeft me best veel stress en twijfels. Hoe ga ik terug naar (soort van) normaal na bijna 6 maanden veel rust en stilte om me heen?

Oh en daarbij, ik begin dit jaar niet met school, maar ik begin mijn jaar met een stage. In mijn vorige blog zei ik het al, ook dat geeft me stiekem toch veel stress. Straks vinden mijn nieuwe collega’s mij helemaal niet leuk of kan ik niet goed mijn plek vinden. Het zijn allemaal dingen waar ik veel over nadenken (misschien wel te veel) en die me daarnaast ook nog de nodige zorgen geven (wat misschien helemaal niet nodig is).

Weer terug naar normaal? Geen idee, misschien moet ik het maar over me heen laten komen? Het over me heen laten komen, het is iets wat ik ontzettend moeilijk vind, maar wellicht is dat wel het beste?

Wil je een reactie achterlaten, maar niet je naam of e-mailadres achterlaten? Geen probleem, dat kan ook, vul alleen de reactie in en klik op reactie plaatsen.

---

“Often the best way to relax is just to go back to work.” – Steve McQueen

Since March this year, I have been at home, like many others, because of the corona crisis. Life literally came to a standstill for everyone, the whole world ended up in lockdown. I spoke about this in a blog from a few weeks ago, because I came across an article by a journalist who secretly enjoyed the lockdown very much. The piece was very recognizable and had really made me think for a while. Enjoying the lockdown? Indeed, there were suddenly much, much fewer external stimuli, which made me function much better! I am less distracted, I feel more relaxed, I (generally) get more done than I used to.

However, we are almost 6 months and a summer vacation further. Despite the corona crisis, normal life is being carefully resumed in the Netherlands. We still work at home, but more and more at the office. Schools are opening again, with different conditions, but taking classes online will probably remain for some time.

My summer holiday has also ended, which means tomorrow I will start my new year. I already paid some attention to it in my previous blog: “The start of a new year can be especially difficult for people with AD(H)D who have just got used to the slower pace of summer.” The slower pace of summer? Not for one thing or the other, but I’ve been living, working and studying at a slower pace since March. The fact that tomorrow I am finally going back to a more normal life gives me a lot of stress and doubts. How does one go back to a more normal life after almost 6 months of peace?

Oh and besides, I’m not about to start my year at school, I start this year with an internship. I said it in my previous blog, that also gives me a lot of stress. Maybe my new colleagues will not like me at all or I will not be able to find my place. These are all things that I think about a lot (maybe too much) and that also gives me the necessary concerns (which may not be necessary at all). Back to normal again? No idea, maybe I should just let it get over me? Letting it get over me, it’s something I find incredibly difficult, but maybe that’s for the best?

Do you want to leave a comment, but don’t want to leave your name or email address? No problem, you can, just fill in the comment section and click post comment.