Dutch? Scroll down!

“Sanne, can you get us some coffee?”

I’m just kidding, they haven’t asked me that question yet. The stories and fables about interns and getting coffee don’t apply here (now hope it stays that way). You will only just see, next week they ask me if I want to get them coffee. Of course, I want to get them a cup of coffee, but then they have to ask me nicely (or I have to get myself a cup of coffee, then I will also get coffee).

By now you know, if you have read my last blog, that I have been at home for almost six months. Six months and a summer holiday later, I started my new year. My life has returned to normal as far as possible. You know that I started last Monday as an intern at a very cool company. I already said it in my previous blog “Back to work” that it still gives me a lot of stress and doubts. I also briefly talked about it in my Instagram stories last week, about how I experienced my first day (you can also follow me via Instagram, I talk about AD(H)D and everything that comes with it there on a daily basis).

I can tell you, it was really cool, but also very hard, tough, uncomfortable or whatever you want to call it. The people I will be working with for the next six months are great and they have really welcomed me. However, I found it very difficult and heavy to process all these new impressions and stimuli. New people, different surroundings, sounds I don’t know yet, a new working place, NEW AND UNKNOWN THINGS EVERYWHERE. Also, not to forget, information about the company, what are they doing now and what kind of things will I be doing in the next six months? Believe me, I really like it, but at one point I really thought I was going crazy. So much information, new stimuli and impressions, I no longer knew what to do and how to do it.

I get it, it is hard to understand what is happening in my head at such moments. Especially if you don’t have AD(H)D yourself or if you have someone close to you who has AD(H)D. As an AD(H)D’er myself, I also find it very difficult to explain, but you should know that I do my best. Think of it as an internet browser that has A LOT of open tabs that are not structured.

Despite all the chaos in my head, that didn’t make it any less fun. The people are great, I am sure I will find my place. The only thing we as AD(H)D’ers can do is to talk about it. What do you think?

Do you want to leave a comment, but don’t want to leave your name or email address? No problem, you can, just fill in the comment section and click post comment.

---

“Sanne, haal jij even koffie voor ons?”

Grapje, die vraag hebben ze me nog niet gesteld. De feiten en fabels over stagiaires en het halen van koffie zijn hier niet van toepassing (nu hopen dat dat zo blijft). Je zal maar net zien, volgende week vragen ze mij of ik koffie wil halen. Ik wil natuurlijk wel koffie halen, maar dan moeten ze me het wel lief vragen (of ik moet zelf zin hebben in koffie, dan haal ik ook wel koffie).

Inmiddels weten jullie, als jullie mijn laatste blog gelezen hebben, dat ik bijna 6 maanden thuis heb gezeten. 6 maanden en een zomervakantie verder ben ik begonnen aan mijn nieuwe jaar. Mijn leven is, voor zover dat mogelijk is, weer terug naar normaal. Jullie weten dan ook dat ik afgelopen maandag begonnen ben als stagiaire bij een ontzettend gaaf bedrijf. Ik zei het al in mijn eerdere blog “Weer aan het werk” dat het me toch veel stress en twijfels geeft. Ook in mijn Instagram verhalen afgelopen week vertelde ik al kort over hoe ik mijn eerste dag heb ervaren (ook via Instagram kan je mij volgen, ik praat daar dagelijks over AD(H)D en alles wat daarbij komt kijken).

Ik kan je vertellen, het was echt ontzettend gaaf, maar ook lastig, moeilijk, ongemakkelijk of hoe je het noemen wilt. De mensen waar ik het komende halfjaar mee samen mag werken zijn geweldig en ze hebben mij echt heel fijn ontvangen. Ik vond het echter heel erg moeilijk en zwaar om alle nieuwe indrukken en prikkels te verwerken. Nieuwe mensen, andere omgeving, geluiden die ik nog niet ken, een nieuwe werkplek, OVERAL NIEUWE EN ONBEKENDE DINGEN. Ook niet te vergeten, informatie over het bedrijf, wat doen zij nu allemaal en wat voor dingen ga ik het komende halfjaar doen? Geloof me, ik vond en vind het echt heel erg leuk, maar op een gegeven moment dacht ik echt dat ik gek werd. Zoveel informatie, nieuwe prikkels en indrukken, ik wist niet meer wat ik moest doen en hoe ik het moest doen.

Ik snap het hoor, het is ook lastig om te begrijpen wat er in mijn hoofd gebeurt op zulke momenten. Zeker als je zelf geen AD(H)D hebt of iemand in je omgeving hebt die AD(H)D heeft. Ik vind het als AD(H)D’er ook heel moeilijk om uit te leggen, maar weet dat ik mijn best doe. Zie het als een internetbrowser die HEEL VEEL tabjes heeft openstaan die niet gestructureerd zijn.

Ondanks alle chaos in mijn hoofd, maakte dat het niet minder leuk. De mensen zijn hartstikke leuk en ik weet zeker dat ik mijn plekje zal vinden. Het enige wat wij als AD(H)D’ers kunnen doen, is erover praten. Wat denk jij?

Wil je een reactie achterlaten, maar niet je naam of e-mailadres achterlaten? Geen probleem, dat kan ook, vul alleen de reactie in en klik op reactie plaatsen.