Dutch? Scroll down!

What a week, what a week. I thought my first week was chaotic and busy, thinking my second week would be a bit less turbulent and hectic. What a joke, because nothing could be further from the truth. I thought it was so smart to start this Monday with four meetings! Four meetings in one day?! You guessed it, it was not really smart and practical (AD(H)D in a nutshell). My brain really died, I was worth nothing on Monday night. Fortunately, the meetings were valuable, so that made it a little bit better. I still have to get the hang of planning and structuring my life, maybe I will write some blogs about it, good idea?

Okay, but now all jokes aside. In my last blog, I described my first week and how I experienced it. How overwhelming and stressful it can be for someone with AD(H)D to start in a new workplace (or a new school year). Someone asked me, as a result of my last blog, if I wanted to tell you about my application. Whether I have been honest with my new employer about my AD(H)D from the start and that I occasionally work differently from others. I was also asked if it is okay, to be honest. Isn’t it better to keep such things to yourself?

To give a good and honest answer to this, in my opinion, I would like to take you to my first blog. Since I only wrote my blog in Dutch at the time, I will quote some pieces so that my English readers understand it too.

“So four years ago I was told I have AD(H)D. Since then, I have always been looking for information about AD(H)D because I wanted to understand what was going on with me. Why doesn’t my brain work like others? Why am I not functioning like others? Where can I find answers? What I eventually found were websites of psychologists, psychiatrists, hospitals, and scientific articles. Very interesting of course, but until a few months ago I was looking for experiences, knowledge and opinions of fellow AD(H)D’ers. In the end, I found almost nothing. You know what? Why don’t I just do myself, share experiences and knowledge? Because AD(H)D’ers are not strange or crazy, we are also just people?”

Sanne de Brouwer

Of course, I do not want to tell anyone what to do, but I chose to be honest and I hope more will follow. We are not weird, strange or crazy. We may be a bit busy, chaotic and sometimes difficult to understand, but otherwise very special (wink). When you are honest about it, your employer knows what to expect of you and vice versa. Certainly, because too little is said about AD(H)D to this day. In my opinion, we have to talk about it and we have to be honest. I am glad that I have been honest and luckily, I have very nice people around me in my new workplace who want to understand me (or at least try).

Yes, I know it can be difficult. I can’t say it enough, I get that other people don’t always understand me. Talking about AD(H)D may be the only thing that helps, so let’s break the stigma together!

Do you want to leave a comment, but don’t want to leave your name or email address? No problem, you can, just fill in the comment section and click post comment.

---

Wat een week, wat een week. Ik dacht dat mijn eerste week chaotisch en druk was en dat mijn tweede week wat minder chaotisch en druk zou zijn. Wat een grap, want niks is minder waar. Ik vond het zo slim om deze maandag te beginnen met vier meetingen! Vier meetingen op één dag?! Je raad het al, echt heel erg slim en verstandig was dat niet (AD(H)D in een notendop). Mijn hersenen waren goed gaat en ik was maandagavond niets meer waard. Gelukkig waren de meetingen wel erg waardevol, dus dat maakt het iets minder erg. Het plannen en structureren van mijn leven moet ik echter nog wel even onder de knie krijgen, misschien dat ik daar wat blogs over zal schrijven, goed idee?

Oké, maar nu even alle grapjes daargelaten. In mijn laatste blog beschreef ik mijn eerste week en hoe ik dat ervaren heb. Ook hoe spannend en stressvol het kan zijn voor iemand met AD(H)D om op een nieuwe werkplek (of met een nieuw schooljaar) te beginnen. Iemand vroeg me, naar aanleiding van mijn laatste blog, of ik wilde vertellen over mijn sollicitatie. Of ik vanaf het begin eerlijk ben geweest tegenover mijn nieuwe werkgever over mijn AD(H)D en dat ik af en toe anders werk dan anderen. Ook werd me gevraagd of het wel goed is om eerlijk te zijn. Is het niet beter om zulke dingen voor je te houden? Om hier, naar mijn mening, een goed en eerlijk antwoord op te geven, neem ik je graag mee naar mijn eerste blog. Omdat ik toen mijn blog alleen nog in het Nederlands schreef, zal ik wat stukken citeren, zodat mijn Engelse lezers het ook begrijpen.

“Vier jaar geleden werd mij dus verteld dat ik AD(H)D heb. Sindsdien ben ik altijd op zoek geweest naar informatie over AD(H)D, omdat ik wilde begrijpen wat er met mij aan de hand was. Waarom werken mijn hersenen niet zoals anderen? Waarom functioneer ik niet zoals anderen? Waar vind ik mijn antwoorden? Wat ik uiteindelijk vond, waren websites van psychologen, psychiaters, ziekenhuizen en wetenschappelijke artikelen. Hartstikke interessant natuurlijk, maar tot een aantal maanden geleden was ik op zoek naar ervaringen, kennis en meningen van mede-AD(H)D’ers. Uiteindelijk heb ik bijna niets gevonden. Weet je wat? Waarom gaan we het niet gewoon zelf doen, ervaringen en kennis delen? AD(H)D’ers zijn namelijk niet vreemd of raar, wij zijn ook gewoon mensen?”

Sanne de Brouwer

Ik wil natuurlijk niemand vertellen wat hij of zij moet doen, maar ik heb ervoor gekozen om eerlijk te zijn en ik hoop dat steeds meer mensen dat zullen doen. Wij zijn niet raar, vreemd, apart, gek of eigenaardig. Wij zijn misschien wat druk, chaotisch en soms moeilijk te begrijpen, maar verder héél bijzonder (knipoog). Wanneer je er eerlijk over bent, weet jouw werkgever wat ze aan jou hebben en andersom. Zeker omdat er tot op de dag van vandaag te weinig gesproken wordt over AD(H)D. Naar mijn mening, moeten we erover praten en moeten we er eerlijk over zijn. Ik ben blij dat ik eerlijk ben geweest en gelukkig heb ik op mijn nieuwe werkplek hele fijne mensen om me heen die me willen begrijpen (of het in ieder geval proberen).

Ja, ik weet dat het moeilijk kan zijn. Ik kan het ook niet vaak genoeg zeggen, ik snap dat andere mensen mij niet altijd begrijpen. Over AD(H)D praten is misschien het enige wat helpt, laten we daarom samen het taboe verbreken!

Wil je een reactie achterlaten, maar niet je naam of e-mailadres achterlaten? Geen probleem, dat kan ook, vul alleen de reactie in en klik op reactie plaatsen.